Medio 2018 kreeg ik een verzoek van de school of ik kon fungeren als “voortrekker” om de promotie 1988-1989 bij elkaar te krijgen. Er werd meteen bij vermeld dat dit niet zo’n gigantisch werk was, want via facebook zou dit aardig meevallen. Dubbele pech voor de indiener van dit verzoek, want voor dergelijke dingen ben ik niet zo’n “voortrekker”, maar eerder een “plantrekker”. (Ja, zo’n beetje hoe het er meer dan 30 jaar geleden bij mij ook aan toeging op de middelbare school zelf). Daarnaast ben ik absoluut geen facebookadept, dus een profiel aanmaken speciaal hiervoor zag ik ook al niet echt zitten.
Blijkbaar lieten anderen deze voortrekkersrol ook aan zich voorbijgaan. Dus was het wat rekenen op een spontane opkomst. Meteen herkende ik Frederik Winnock en Nico Vannecke. Via Frederic Larcin – ook aanwezig – wist ik dat hij er alles zou aan doen om Mantelli Desmet opnieuw naar Veurne te lokken. De zus van Inge Vandereyken, die wel aanwezig was, liet weten dat Inge er graag was bij geweest, maar een snow trip weerhield er haar van. Met mezelf erbij gerekend waren we toch met een vijftal van de lichting 1988-1989.
De ochtend van de reünie begon het dan toch te dagen dat ik niets voorbereid had en ik schreef enkele kernwoorden op : hoedjesdag over de Franse revolutie, memorabele lesmomenten met Frans Maes, die in de derde graad zijn leerlingenaantallen door de opkomst van het keuzevak (!) informatica tot zijn grote spijt zag decimeren…, het stiekem ‘leegdrinken’ van de punch ten huize Yvan Winnock (we zaten in de klas met zijn zoon Frederik en gingen daar eens in de tuin van meester Winnock spelen) om het dan maar weer aan te lengen met water om het volume op peil te houden (wat uiteraard nefast was voor het alcoholgehalte van de punch – naar verluidt nooit zo weinig dronken mensen dat jaar op het punchbal), de lessenaar van mevrouw Counye met de twee voorste poten op het randje van de trede plaatsen, zodat deze bij de eerste aanraking een 15-tal centimeter zakte en mevrouw Counye het “verschot” van haar leven opdeed. Ook nog vermeldenswaard, deze : herinneringen uit het eerste middelbaar : een straf schrijven voor leraar Dennis Castelein omdat we het wat te bont gemaakt hadden toen we de bus afstapten richting de lessen PO op de campus Nieuwstad (memorabele woorden : “kgon ik joe eki etwot leren Sticker : gif mo jen agenda!”) of een ondersteboven bengelende leerling in de ‘rokers-‘toiletten bij de jongens, waarop enkele laatstejaars prompt enkele dagen uitsluiting kregen… en onze medeleerling enkele dagen rondliep met een hersenschudding…
Het was een blij weerzien, op naar een volgende editie : bij 35 jaar afstuderen ? Misschien dat we dan toch beter eens onderling wat meer facebook- of andere promotie maken om de opkomst van onze lichting wat talrijker te maken…
Groeten,
Pascal Sticker,
6de Wetenschappen A,
afgestudeerd schooljaar 1988-1989
Fotocredit: Eddy Bonte