top of page

Coronapoëzie

Onze oud-leerling Roger Blomme maakte voor de site van De Schakel een selectie uit de vele gedichten die uit zijn pen vloeiden tijdens de coronacrisis. Deze selectie werd afgesloten op 5 juni. Roger: “het laatste gedicht voor de website heb ik geschreven op de ‘Internationale dag van de verpleging’. Ik dacht dat een eerbetoon aan de zorgsector niet kon ontbreken.”

Eerste lentedag

De tulpen bekennen kleur

Komen uit hun kot.

§§§

Een witte krijtstreep

Glijdt tussen wattenwolkjes -

Een eenzaam vliegtuig.

§§§

Ondanks de lente is

De bloemetjes buitenzetten

Toch niet aan te raden.

§§§

Dit virus heeft geen steen

In de rivier verlegd

Maar een ganse rotsblok

Niemand kan er nog omheen.

De door de mens

Moegetergde natuur

Slaat genadeloos terug.

§§§

Twaalf jaar verdomme

Dit tart elke verbeelding

Blaast mij van mijn stoel

Is moeilijk te verteren

Virus je bent een monster.

§§§

Onder druk der omstandigheden

Komt het beste in de mens naar boven

Daarin moeten we blijven geloven

Alleen die paar rare exemplaren

Zitten straks misschien op de blaren

Laten we dus vooral hopen

Die ene niet tegen het lijf te lopen.

§§§

De kerselaar bloeit

De natuur doet stille voort

Niet alles valt stil.

§§§

Een speels luchtballet

Dartelende vleermuizen

Kriskras door elkaar

Moeilijk om geloven dat

De dood hun metgezel is.

§§§

Dalende cijfers

Meerdere dagen op rij

Toch een goed rapport.

§§§

In stile straten

Ontwijken mensen elkaar

Heimwee naar vroeger.

§§§

De eerste visser

Verschijnt aan de waterkant

Wonderbaarlijk zicht.

§§§

Meiklokjes kleppen

De eerste meiavond in

Het is twintig uur

Het uur van de moedigen

Applaus op alle banken.

§§§

Voor elke seconde

Intensieve zorgen

Voor elke minuut

Angst voor morgen

Voor elk uur

Er tegen aan gaan

Na elke zware dag

Weer even paraat staan

Uit de grond van ons hart

Duizend keer dank.

Auteur: Roger Blomme

20 weergaven0 opmerkingen

Gerelateerde posts

Alles weergeven

Comments


bottom of page