In de kronkelende Veurnse Boterweegschaalstraat is sinds eind september 2015 een muziekwinkel gevestigd. Lieselotte Steenkiste, promotie 2004 (Latijn-Wiskunde), staat iedereen die er komt met raad en daad bij, want ze weet niet alleen wat muziek is - ze speelt tal van instrumenten - maar ook hoe muziek de mensen met psychische pijn echt kan helpen. Lieselotte is de enige muziektherapeute in West-Vlaanderen met een master van het Leuvense Lemmensinstituut en een zelfstandige praktijk.
Aan haar jaren in het Atheneum - ze liep er school van tweeënhalf tot achttien jaar - heeft ze niets dan goede herinneringen. “We hebben natuurlijk van alles uitgespookt, zoals die woensdag toen onze leraar wiskunde, mijnheer Gonzales, veel te laat was en we besloten naar de markt te gaan ...
Maar we hebben ook de allerlaatste les van Ivan Winnock meegemaakt. Na ons was het gedaan.
Hij had de hele les tranen in de ogen en zat aan zijn lessenaar met het hoofd in de handen. We waren onder de indruk.”
Lieselotte was een goede studente met heel veel interesses, wat de zaken niet altijd gemakkelijk maakt. Tijdens haar jaren in het Atheneum leerde ze ook dwarsfluit en piano aan de Stedelijke Academie voor Muziek. “Eens mijn humanioradiploma op zak, twijfelde ik aan de richting die ik zou kiezen. Mijn moeder zei: ‘Doe toch iets met muziek’, maar ik ging mijn eigen weg. Ik slaagde wel voor de partiële examens in de Rechten, maar het werd me duidelijk dat dit niet was wat ik echt wilde. Mijn moeder probeerde me opnieuw richting muziek te sturen, maar ik zag een muzikale carrière niet zitten en verkoos Taal- en Letterkunde. Alles ging goed, maar ook dat was niet voor mij weggelegd.”
De juiste richting
“In het middelbaar zei ik altijd dat ik psychiater wilde worden, maar twaalf jaar studeren, daar zag ik tegenop. Een vroegere docent vertelde mij toen over muziektherapie en ik schreef me in voor het
toegangsexamen aan het Lemmensinstituut. Dat was het! De vijfjarige studierichting combineerde een volledige muzikale opleiding met een resem psychotherapeutische vakken, waaronder kinderpsychiatrie, psychopathologie, enz. aan de KU Leuven. Het laatste jaar was een volledig stagejaar in het Universitair Psychiatrisch Centrum van Kortenberg. Toen werd ik gevraagd om de plaats van een therapeut in te nemen eens ik mijn master had behaald. Ik had bewezen dat ik er de capaciteiten voor had en heb daar twee jaar doodgraag gewerkt.”
Terug naar de Westhoek
“In 2011 werd ik voor drie jaar secretaris van de beroepsvereniging die ijvert voor de erkenning van ons beroep en diploma. Vandaag kan iedereen zich immers muziektherapeut noemen, met alle gevolgen van dien. Het is een werk van lange adem! Toen mijn man een baan in Oostende werd aangeboden, keerden we terug naar de Westhoek. Ik heb nog een tijdje naar Kortenberg gependeld, maar dat was niet houdbaar. Ik heb dan met lood in de schoenen mijn job opgezegd en ben in Veurne en omstreken beginnen rondkijken naar werk. Zo gaf
ik Muzikale Opvoeding aan Immaculata De Panne en de muziekschool van Roeselare. Ik speelde toen met de gedachte een zelfstandige praktijk uit te bouwen, maar om ervan te leven bleek niet realistisch. In Veurne was wel nood aan een muziekwinkel en zo we gingen op zoek naar een pand met ruimte voor een winkel, een praktijk en een woonst. In 2015, kochten we het gebouw in de Boterweegschaalstraat en in september openden we de deuren. Zeer snel kreeg ik van de medische sector patiënten doorgestuurd, maar ze kwamen ook van horen zeggen of liepen gewoon langs en kwamen inlichtingen vragen.”
Een instrument kiezen
De patiënten van Lieselotte zijn mensen die met een of andere vorm van psychisch lijden worden geconfronteerd (zoals depressie, MS, dystonie, persoonlijkheidsstoornissen), maar ook angstige kinderen. Haar patiënten komen uit de Westhoek, maar ook van verder. “Patiënten die muziektherapie willen, zijn meestal zeer ontvankelijk voor klank en muziek. Het vereist ook enige openheid van de patiënt om muziektherapeutisch aan het werk te kunnen gaan. Via muzikale improvisaties, waarbij de patiënt zelf zijn instrument kiest (bijvoorbeeld piano, conga, metallofoon), trachten we samen dichterbij de gevoelswereld van de patiënt te komen.” Lieselotte geeft ook nog les gitaar, piano, bas, zang, fluit alsook muziekinitiatie, met een bijzondere aandacht voor muzikaal gehoor. “Eerst luisteren en dan pas naar de noten kijken, wat toch een beetje anders is dan de klassieke methode. Ik speel ook nog vaak in groepjes, zowel klassiek als pop, voor alle soorten events.Ik beschouw mijn winkel als een dienst aan de lokale bevolking, bovendien praat ik graag met de mensen die langs komen. Mijn praktijk zie ik dan meer als een sociale dienst: de mensen met muziek verder helpen.”
Hoe ziet Lieselotte haar leven en werk binnen tien jaar? “Ik wil mijn praktijk verder uitbouwen, desnoods zonder de winkel. Ik hoop ook opnieuw actiever zelf muziek te kunnen spelen, want met kleine kinderen is dit niet zo evident.” Lieselotte heeft nog een passie: voetbal. Ze speelde eerst bij KS Veurne en toen die club ermee stopte, stapte ze over naar KVV Coxyde. “Dat valt soms moeilijk te rijmen met muziek, vooral als je je hand kwetst, zoals nu het geval is. Maar dat is helemaal niet zo erg. Het zal wel lukken.”
Tekst: Cathy d’Adesky - Foto’s: Collectie Lieselotte Steenkiste