Onze oud-leerling Roger Blomme maakte voor de site van De Schakel een selectie uit de vele gedichten die uit zijn pen vloeiden tijdens de coronacrisis. Deze selectie werd afgesloten op 5 juni. Roger: “het laatste gedicht voor de website heb ik geschreven op de ‘Internationale dag van de verpleging’. Ik dacht dat een eerbetoon aan de zorgsector niet kon ontbreken.”
Eerste lentedag
De tulpen bekennen kleur
Komen uit hun kot.
§§§
Een witte krijtstreep
Glijdt tussen wattenwolkjes -
Een eenzaam vliegtuig.
§§§
Ondanks de lente is
De bloemetjes buitenzetten
Toch niet aan te raden.
§§§
Dit virus heeft geen steen
In de rivier verlegd
Maar een ganse rotsblok
Niemand kan er nog omheen.
De door de mens
Moegetergde natuur
Slaat genadeloos terug.
§§§
Twaalf jaar verdomme
Dit tart elke verbeelding
Blaast mij van mijn stoel
Is moeilijk te verteren
Virus je bent een monster.
§§§
Onder druk der omstandigheden
Komt het beste in de mens naar boven
Daarin moeten we blijven geloven
Alleen die paar rare exemplaren
Zitten straks misschien op de blaren
Laten we dus vooral hopen
Die ene niet tegen het lijf te lopen.
§§§
De kerselaar bloeit
De natuur doet stille voort
Niet alles valt stil.
§§§
Een speels luchtballet
Dartelende vleermuizen
Kriskras door elkaar
Moeilijk om geloven dat
De dood hun metgezel is.
§§§
Dalende cijfers
Meerdere dagen op rij
Toch een goed rapport.
§§§
In stile straten
Ontwijken mensen elkaar
Heimwee naar vroeger.
§§§
De eerste visser
Verschijnt aan de waterkant
Wonderbaarlijk zicht.
§§§
Meiklokjes kleppen
De eerste meiavond in
Het is twintig uur
Het uur van de moedigen
Applaus op alle banken.
§§§
Voor elke seconde
Intensieve zorgen
Voor elke minuut
Angst voor morgen
Voor elk uur
Er tegen aan gaan
Na elke zware dag
Weer even paraat staan
Uit de grond van ons hart
Duizend keer dank.
Auteur: Roger Blomme